اسپیسر بتنی

اسپیسر بتنی یا فاصله دهنده آرماتور از جنس بتن :

به گفته متخصصان صنعت ساخت و ساز، در سازه های بتن مسلح، قرار گرفتن میلگردها در محلی که نقشه های اجرایی تعیین کرده است اهمیت بسزایی در عملکرد سازه طراحی شده، حفظ کیفیت و مقاومت این سازه ها دارد. از طرفی عواملی چون اکسیژن، رطوبت، کلر، سولفاتها و سایر عوامل خورنده محیط می توانند با نفوذ به درون بتن و تماس با میلگردها باعث سرعت بخشیدن به خوردگی میلگردها شده و از عمر مفید سازه بکاهند . این در حالی است که پوشش بتنی روی میلگرد می تواند به عنوان مهم ترین عامل جلوگیری از خوردگی محسوب شود.

اسپیسرهای بتنی که جدید ترین نسل اسپیسرها می باشند با مقاومت فشاری بالای خود، با فراهم آوردن امکان ایجاد پوشش بتن کافی، نقش چشمگیری در افزایش  عمر سازه های بتنی دارند. فاصله نگهدارهای بتنی علاوه بر دارا بودن مزایای سایر انواع اسپیسرها بسیاری از عیوب و نقاط ضعف  نسل های قبلی را برطرف نموده و موجب کاهش عوامل آسیب رسان به بتن ناشی از به کارگیری اسپیسرهای غیر بتنی شده است. به طور کلی به کارگیری این نوع اسپیسر افزایش مقاومت بتن و عمر سازه را بهمراه خواهد داشت. جهت درک بهتر این موضوع نخست به مقایسه پارامترها و بررسی  برخی نقاط ضعف استفاده از اسپیسرهای رایج در سازه های بتنی (نوع پلاستیکی) می پردازیم و سپس به تشریح ویژگی های نوع بتنی پرداخته می گردد.

پروژه ها

مقایسه پارامترها

1- چسبندگی (adhesion):

یکی از معایب اسپیسرهای پلاستیکی اختلاف در جنس اسپیسر(پلاستیک) و بتن می باشد که این امر موجب عدم وجود چسبندگی کافی در مرز اسپیسر و بتن شده و لذا رطوبت و یون های مخرب از مرز مذکور به داخل بتن راه می یابد. این امر با افزایش سطح نمایان اسپیسر(مرز بین اسپیسر و بتن) تشدید می شود.

زنگ زدگی سطح نشانه ورود قطعی رطوبت

نفوذ آب در بتن

آزمونه ی بتنی حاوی اسپیسر

آزمونه ی بتنی حاوی اسپیسر

آزمونه ی بتنی بدون اسپیسر

آزمونه ی بتنی بدون اسپیسر
2- ناسازگاری های حرارتی (thermal incompatibility):
هرنوع پلاستیک ضریب انبساط خطی متفاوتی دارد و تمامی آنها ضریب انبساطی بسیار متفاوتی با بتن دارند، بنابراین با هر سیکل دمایی پتانسیل پیدایش ترک های ریز در بتن یا پلاستیک افزایش می یابد. ضریب انبساط حرارتی اسپیسرهای پلاستیکی حدود 16 برابر بتن است که این اختلاف در زمان کاهش دما و تغییر حجم بتن و اسپیسر منجر به گسترش ترک در مرز اسپیسر و بتن خواهد شد. لازم به ذکر است عرض ترک با افزایش دمای بتن ریزی بزرگتر می شود. همچنین این عامل در بسیاری از موارد سبب نمایان شدن اسپیسر و کاهش صیقلیت سطح و درنتیجه کاهش زیبایی می گردد.

تخریب سطحی بتن روی اسپیسر

تخریب سطحی بتن روی اسپیسر

3- مقاومت فشاری(Compressive Strength):

مقاومت فشاری اسپیسر بتنی در مقایسه با نوع پلاستیکی آن بسیار بالاتر می باشد و بسته به نوع جنس پلاستیک و ترکیبات استفاده شده در اسپیسر و میزان مواد اولیه بکار رفته برای تواید یک اسپیسر(وزن) مقاومت فشاری اسپیسر های پلاستیکی به میزان زیادی از یک تولیدکننده با تولیدکننده دیگر تفاوت می کند.این امر دو نتیجه را در پی خواهد داشت:

  • شکست یا له شدگی(Crush) اسپیسرها بدلیل عدم تحمل لازم تحت بارهای وارده، حتی در شرایط استاندارد اسپیسرگذاری
  • کاهش مقاومت فشاری کل بتن حاوی این نوع اسپیسر
4- مقاومت حرارتی (fire resistance):

اسپیسر های پلاستیکی در مقایسه با اسپیسرهای بتنی مقاومت حرارتی بسیار پایین تری داشته و در مواجهه با حرارت و آتش تغییر شکل می دهند.

نتیجه گیری:

استفاده از اسپیسرهای پلاستیکی منجر به تشدید نفوذپذیری موضعی در ناحیه قرارگیری اسپیسر می گردد. در نتیجه عناصر مهاجم به سهولت به آرماتور دست می یابند و فرآیندهای شیمیایی مخرب بسیار سریعتر از زمان پیش بینی شده آغاز می شود. این موضوع می تواند پتانسیل خوردگی را افزایش و عمر سرویس دهی پیش بینی شده سازه را کاهش دهد. لذا استفاده از اسپیسرهای بتنی با هدف افزایش عمر سازه و محافظت از تخریب آن قویا توصیه می شود.

پیمایش به بالا